domingo, 7 de noviembre de 2010

TODO CAMBIA

Para Carmen, que nos invitó a participar en esta aventura. Con todo nuestro amor.

FESTA DO OUTONO
"O Brisas comeza unha nova etapa. Será o que todos e todas nos queiramos que sexa.Non esperemos unha paella abundante se cada un de nos só aporta un gran de arroz.Soñemos o Brisas entre todos para facelo real"



BARRO MI CASITA LARÁN, LARÁN, LARITO (obsérvese la coordinación entre la comisión de limpieza y la de festejos)


FERNANDO I , EL TIERNO

LA BELLA APARECIDA



EL GORRIÓN


ENXA Y SU PAPÁ


EL ALA CRÍTICA (DON PÉSIMO)



LA CRONOPIA BAJO EL ÁRBOL : "¡Diossss ,qué bonitto estttá tooooodoooo!"(DON ÓPTIMO), también conocida por María Ostiz.


DARÍA LO QUE FUESSIS AND COMPANY



AQUELARRE ASAMBLEARIO REPARTIENDO COMISIONES


TÚ ERES LA CAMARERA DE MI AMOR, SÍ SEÑOR (y la de la comisión económica, y la que organiza los turnos, y ...la que te espera)



OH ¿QUIÉN SERÁ, QUIÉN SERÁ?



Y PERSEO, COMO SIEMPRE, DETRÁS DE LA CÁMARA, EMPAQUETANDO MOMENTOS, CON AMOR SILENCIOSO.

C.A.A.A. (Colectivo Anarquista de Alieníxenas Autoxestionados)


Mercedes Sosa - Todo Cambia






10 comentarios:

cronopia dijo...

Fue precioso (pero qué boonittto toooo...) ¿verdad?

Si tenéis a bien, me podíais contestar porque la soledad bloguera casi es peor que la de verdad.

Besos , briseros queridos.

Si alguien quiere eliminar fotos, adelante, por supuesto.

Hay que pensar ya en el próximo sábadosabadete.
Tengo una idea para la cena.

cronopia dijo...

TODO CAMBIA MENOS ESTE BLOG, DONDE CASI NUNCA HAY NADIE.
Hoy,en particular ,no hay nadie .Sólo yo ,cual aislada náufraga sin isla y sin intemperie siquiera, en un proceloso mar de silencios cibernéticos (non hei barqueiro nen remador , morrerei fermosa no mar maior). Está guay esto de no haya nadie, porque como nadie lo va a leer...qué coño...escribo lo que me da la gana. Pensándolo bien mola mazo. Lo que me ahorro en psicológo/a.
Mentira, lo que provoca es una ansiedad de caballo, porque si una escribe , escribe para algo . Para que alguien recoja tu llamada y tan sólo diga : yo también estoy aquí, qué fotos tan chulas, qué noche más hermosa, qué bonito encuentro,nos veremos el sábado...besos y abrazos y te quieros a espuertas.
En fin, creo que estoy mimosa.
Me voy a la tienda de la esquina por cuarto y mitad de mimos surtidos.


jo!

Carmen dijo...

Hola Cronopia, Que estoy aquí. Menuda Fiestuki, eh! Gracias por estas fotos, ni en sueños podía imaginarme una camarera mejor.
Besos y más besos.Precioso lo que se observa a través de la cámara.
En fin un lujo, al que nos tiene mal acostumbrados la gente que hace El Brisas.

cronopia dijo...

ains!qué alivio! una alinígena como yo.
Ya no me siento arrojada a la tierna indiferencia del mundo. Tenía unas ganas de compartir las fotos con todos vosotros...

Ya ves ¡fue hermoso!Sólo faltabas tú.Las situaciones que se produjeron, divertídisimas: desde pequeñas asambleas por los rincones para decidir cosas inverosímiles, hasta miles de manos fregando un pocillo, tres camareras para servir una copa...uf! fue mucho y ya el colmo la superposición de tareas:Morgana , la escoba, Silvia y la guitarra.

Pero ya volverás. Descansa mucho, airéate, diviértete, relaaaajatee....
Te quiero mucho.

venusiana de la luna roja dijo...

No,no estás solsiña Cronopia,estamos eiquí para que dejes de preguntarte y contestarte tu sola contigo misma,ja,ja.
QUE GRAN NOCHE!!!!!!
toda nuestra, nosotros nos lo cocemos nosotros nos lo comemos, nosotros invertimos nosotros ingresamos,nosotros manchamos nosotros limpiamos, nosotros nos liamos y desliamos como una madeja de hilos de colores que juega y se enreda y disfruta con la brisa y luego vuelve a su forma,¿quién dudaba de que esto podía funcionar? Creo que debemos de convocar otra reunión para que todos nos anotemos en todas las comisiones... o no?Un bicasoooooooooo

OLEO DE MUJER dijo...

¡Eso si que no!...De ir a la tienda a por mimos, "na de na!...¿Cuantos kilos de mimos quieres?....Estoy dispuesto a darte los que necesites (con permiso de Perseo)...y más, muchos más...pero mucshos, mushos, mushos...que de mimar se mucho, aunque a veces tenga lapsus, que inciden claro está...en que luego los pidan todos juntos y tampoco es cuestión de darlos todos juntos, sino más bien en dosis adecuadas. Un beso muy grande. Te quiero mucho.

ALENKA (Alicia Montes de Oca) dijo...

"Yo también estoy aquí, qué fotos tan chulas, qué noche más hermosa, qué bonito encuentro,nos veremos..."
Nos veremos...
¿Nos veremos?
Sería un sueño maravilloso.
Aunque no necesito verte para quererte.
"ilusas?" "soñadoras?"
"exageradas?", "esto no puede ser cierto" "es una amistad virtual" "no es posible conocer y querer a alguien con tanta distancia de por medio..."
¡Chihuahuas!
¿Acaso necesito ver a Dios para amarlo?
Monikiña, no deja de maravillarme tu mundo. ¡Qué ganas de estar ahí! De sentarme a disfrutar junto a ti con todos tus amigos de esa brisa amorosa que los envuelve, y beber el tiempo envuelta en la música.
De verdad, estoy maravillada.
Así han de haber sentido tus antepasados cuando arribaron a estas tierras lejanas...
Pues bien, llegué al Brisas sin prisas, y en alas de una brisa amorosa oceánica...
Uchas! Creo que yo también estoy mimosa.
Me voy por un abrazo de Oso.
Besos ultramarinos.

cronopia dijo...

Queridísima Alicia: creer es crear. Ponte una fecha , deséalo con fuerza y chas! aparace a mi lado.
Te envío un paquetón de mimos de todos los sabores.
Besos y abrazos.

cronopia dijo...

Querídisima Fer y Marian: con vostros ya hablé por teléfono, pero escrito queda más bonito : qué alegría vuestro encuentro.
Vuestra felicidad es la de todos.
Besos, abrazos y te quieros a granel.

cronopia dijo...

Dios, el que no llora no mama. No hay como ponerse mimenta para que te hagan un poquito de caso. Cojan número por favor, no se me amontonen en la puerta (ahora sí ).